Het Kpare programma is gericht op ondersteuning van de bevolking in een van de armste gebieden in Noord Ghana, door de Verenigde Naties Hunger Hotspots genoemd.De verschillende projecten zijn gericht op vermeerdering van de ecologische landbouw opbrengst door microkredieten, geld voor zaad, ossen voor ploegen en mest, ploeg en kar, ook ter ontlasting van de vrouwen om de oogst naar huis te brengen en om grote hoeveelheden water te halen als het ver is en voor de traditionele leembouw.
De voorwaarden voor een microkrediet zijn daarnaast een latrine hebben en gebruiken, compost maken en traditioneel bouwen. Dat is niet te heet en te koud, dus beter voor de gezondheid, ecologisch beschermd dit het milieu, het materiaal is plaatselijk aanwezig, geen gesleep met materialen, en plaatselijke kennis van duizenden jaren aanwezig. Microkredieten bij sub-subsistence farmers moet gepaard gaan met een sociaal programma.
Water is in Ghana net zo onmisbaar als hier. Maar vooral in het droge Noorden onbetaalbaar. Letterlijk onbetaalbaar voor Mwinkankara, die elke dag naar een bijna droge bron loopt om daar de laatste druppels uit te scheppen.En een normaal gezin gebruikt al gauw tachtig liter per dag. In het videofragment vertelt ze dat er vlakbij een pomp is waar altijd genoeg water uitkomt, maar dat ze daar 10.000 cedis voor moet betalen, oftewel minder dan een euro … per jaar! Dat geld heeft ze niet, dus gaat ze elke dag naar deze bijna-droge bron in Kpare-Kyleyiri.
De stichting Kpare draagt haar steentje bij door te zorgen dat mensen kunnen landbouwen en dan meer verbouwen dan voor hun voeding nodig hebben.Dus het overschot te gelde kunnen maken. En er worden meer bronnen geslagen met geld van de stichting.
